• فیض و راستی
• کتاب مقدس
• فصل های کتاب

اول تیموتائوس (فصل ۲)

پس از همه‌چیز اوّل، سفارش می‌کنم که صلوات و دعاها و مناجات و شکرها را برای جمیع مردم بجا آورند؛ 2 بجهت پادشاهان و جمیع صاحبان منصب تا به آرامی و استراحت و با کمال دینداری و وقار، عمر خود را بسر بریم. 3 زیرا که این نیکو و پسندیده است، در حضور نجات‌دهندهٔ ما خدا 4 که می‌خواهد جمیع مردم نجات یابند و به معرفت راستی گرایند. 5 زیرا خدا واحد است و در میان خدا و انسان یک متوسّطی است، یعنی انسانی که مسیح عیسی باشد، 6 که خود را در راه همه فدا داد، شهادتی در زمان معیّن. 7 و برای این، من واعظ و رسول و معلم امّت‌ها در ایمان و راستی مقرّر شدم. در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی. 8 پس آرزوی این دارم که مردان، دستهای مقدّس را بدون غیظ و جدال برافراخته، در هر جا دعا کنند. 9 و همچنین زنان خویشتن را بیارایند به لباس مزیّن به حیا و پرهیز، نه به زلفها و طلا و مروارید و رخت گرانبها؛ 10 بلکه چنانکه زنانی را می‌شاید که دعوی دینداری می‌کنند به اعمال صالحه. 11 زن با سکوت، به کمال اطاعت تعلیم گیرد. 12 و زن را اجازت نمی‌دهم که تعلیم دهد یا بر شوهر مسلّط شود بلکه در سکوت بماند. 13 زیرا که، آدم اوّل ساخته شد و بعد حوّا. 14 و آدم فریب نخورد، بلکه زن فریب خورده، در تقصیر گرفتار شد. 15 امّا به زاییدن رستگار خواهد شد، اگر در ایمان و محبّت و قدّوسیّت و تقوا ثابت بمانند.